Mutlaka bir günde bir dakika da olsa burnunun direği sızlıyor ve derinden iç çekiyorsun.
Üç gün önce telefonum çaldı uzaktan gelen bir ses, “Bacım nasılsın?" dedi. İlk anda tanıyamadım ama sonra tanıdım, nedim ağabeyin eniştesiydi köyden arayan. Dilinden dökülen güzel sözlerden sonra Nedim Ağabeyin bu yıl da aşurede katkısı olacağını bildirdi ve yollayacakları malzeme için adresimi istedi.
Nedim ağabey acılarımın, mutluluğumun, gözyaşlarımın ortağı, babam, büyüğüm, yol gösterenim zaten çok yalnız ve yorgun olduğum bu günlerde senin yokluğunla iyice zaman kavramım karıştı. Bir yarış halindeyim zamanla. Sen de sırtımı okşayıp alnımdan öpmüyorsun artık. Seni, sesini, nefesini, direncini öyle özledim ki, öyle ihtiyacım var ki sana. Ben dahi inanamıyorum bu enerjime belki isyanım, belki direnişim belki yıkılmama kararlılığım beni ayakta tutan. Ama sen çok iyi bir öğretmen idin benim için. Senden öğrendiğim dersler de beni ayakta tutup bu kirlenmiş kağıt para dünyasının karşısında güçlü kılan…
Seni asla unutmayacağım…
Bacın Emel Sungur
2 Kasım 2014, Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder